Relatieproblemen door hormonale veranderingen: speelt dat bij jullie wellicht?

In relatietherapie wordt logischerwijs de focus gelegd op de dynamiek en communicatie tussen twee partners. Het verkrijgen van inzicht in de achtergrond van niet helpende patronen, verzacht veel stellen naar elkaar. In veel relaties worden immers jeugdtrauma’s en heftige gebeurtenissen uit verleden en eerdere relaties, uitbesteed aan de huidige partner. Iedereen zal herkennen dat er bepaalde rode knoppen zijn, die je partner maar beter niet kan indrukken, of zelfs maar naar wijzen, omdat dat tot heftige emoties en woede leidt. We kennen allemaal onze korte lontjes en het is niet makkelijk om de oude verhalen die leiden tot de ontploffing, uit ons systeem te krijgen. Gelukkig leren we elkaar in een relatie doorgaans zo goed kennen, dat we ervoor kunnen kiezen om om elkaars hete brij heen te lopen. En soms gebruiken we die kennis juist om ons gram te halen en delen we een lelijke sneer uit, die rechtstreeks brandt in een oude wond.

Kort lontje, korter lontje…

Hoewel ik intussen al jaren relatietherapie en -coaching geef, merk ik vaak dat ergens in een gesprek mijn farmaceutische studiebril opgaat. Ik vraag altijd naar medicijngebruik en eventueel drugsgebruik en ik luister extra oplettend als iemand praat over zijn humeur, de schommelingen en veranderingen over de jaren. En daar is alle reden voor, omdat onze gezondheid en dan vooral onze hormonale gesteldheid grote invloed kan hebben op onszelf en daarmee op de dynamiek met onze partner.

Een simpel voorbeeld: iedere ouder zal herkennen dat jonge kinderen rond een uur of vier/vijf in de middag wat lastiger en drukker kunnen zijn. We zeggen dan vaak dat de schooldag vermoeiend is geweest. Maar veel ouders weten dat een kleine versnapering zoals een rijstwafel, een stukje fruit of een boterham op zo’n moment de vrede kan doen terugkeren. De kids hebben namelijk gewoon trek: ze zitten met een laag bloedsuiker en vertonen dus de symptomen van een hypo bij diabetes patiënten: door het vrijkomen van stresshormonen is sprake van verhoogde prikkelbaarheid. Als we dan weten dat er in Nederland zomaar vijfhonderdduizend nog niet gediagnosticeerde diabetici rondlopen, dan kan dat zomaar een rol spelen in een aantal relaties. Iets soortgelijks geldt voor problemen met de schildklier: die kunnen jarenlang onopgemerkt blijven, maar een enorme invloed uitoefenen op stemming en libido.

Ook heb ik met enige regelmaat mannen in de praktijk, waarvan ik op basis van hun verhaal vermoed, dat er sprake is van verlaagde testosteron spiegels. Ook dit heeft grote gevolgen binnen de relatie en dat los van libido verlies: humeurigheid, huilerigheid, gewichtstoename, verlies van drive en energie: als vrouw zie je je man langzamerhand verwelken. Bij een te lage waarde, worden hormoonzalven voor deze mannen vergoed: de moeite waard om de waarden te prikken, denk ik dan.

Relatietherapie of medicatie

De overgang, depressie, ADHD, slapeloosheid, erectiestoornissen: met bovengenoemde aandoeningen zijn het allemaal condities waarvoor een farmaceutische ingang beproefd zou kunnen worden. Ook ik ben niet dol op onnodig medicijngebruik, maar ik ben ook niet van de school die ieder medicijngebruik direct verwerpt. Ik hou erg van de pragmatische aanpak: niet geschoten is sowieso mis, en wellicht zonde. Daarom nodig ik stellen regelmatig uit om zich te verdiepen en te overwegen aanvullend onderzoek aan te vragen. En het staat stellen natuurlijk ook altijd vrij om in het alternatieve circuit de mogelijkheden te toetsen!

Soms veranderen stellen hun eetpatroon, soms gaan ze meer bewegen bijvoorbeeld wandelen omdat het helpt en soms gaat een van beiden aan supplementen of medicatie. En als in die gevallen, met een aantal inzichten en praktische handvatten vanuit de sessies, een stel dolgelukkig verder kan, dan ervaar ik met plezier dat mijn farmaceutische blik van toegevoegde is binnen de relatietherapie praktijk.